Schrijven moest ik als ik schreef

Jacqueline Elisabeth van der Waals (Den Haag, 26 juni 1868 – Amsterdam, 29 april 1922) was een Nederlandse dichteres, schrijfster, vertaalster en lerares. Ze werd geboren als dochter van Johannes Diderik van der Waals en Anne Madeleine Smit. Haar vader was een wereldberoemd natuurkundige en Nobelprijswinnaar, naar wie de vanderwaalskrachten zijn genoemd. Hij was zeer gesloten en behalve in zijn gedichten en brieven uitte hij zich moeilijk. Na de dood van zijn vrouw in 1881 bleef hij verslagen achter. Dit legde een schaduw over het gezin; zo bleven de gordijnen van de voorkamer tot 1902 gesloten. In de eerste hoofdstukken van haar roman Noortje Velt beschrijft Jacqueline van der Waals de moeilijkheden die ze met haar vader had. Hij had onder andere moeite zijn dochters als volwassenen te behandelen. Het gezin was bevriend met de familie van prof. P.D. Chantepie de la Saussaye, op wiens buiten ze ook regelmatig hun vakanties doorbrachten. Een wijdverbreide mythe is dat ze een zwakke gezondheid had. Dit is onjuist, ze beklom bijvoorbeeld met haar broer en zus bergen die normaal alleen met een gids worden beklommen.